¹ ഇയ്യോബ് പിന്നെയും സുഭാഷിതം ചൊല്ലിയതെന്തെന്നാൽ:

² അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ

³ അന്നു അവന്റെ ദീപം എന്റെ തലെക്കു മീതെ പ്രകാശിച്ചു;

⁴ എന്റെ കൂടാരത്തിന്നു ദൈവത്തിന്റെ സഖ്യത ഉണ്ടായിരിക്കും

⁵ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കയും ചെയ്ത

⁶ അന്നു ഞാൻ എന്റെ കാലുകളെ വെണ്ണകൊണ്ടു കഴുകി;

⁷ ഞാൻ പുറപ്പെട്ടു പട്ടണത്തിലേക്കു പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു.

⁸ യൌവനക്കാർ എന്നെ കണ്ടിട്ടു ഒളിക്കും;

⁹ പ്രഭുക്കന്മാർ സംസാരം നിർത്തി,

¹⁰ ശ്രേഷ്ഠന്മാരുടെ ശബ്ദം അടങ്ങും;

¹¹ എന്റെ വാക്കു കേട്ട ചെവി എന്നെ വാഴ്ത്തും;

¹² നിലവിളിച്ച എളിയവനെയും അനാഥനെയും

¹³ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു;

¹⁴ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അതു എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു;

¹⁵ ഞാൻ കുരുടന്നു കണ്ണും

¹⁶ ദരിദ്രന്മാർക്കു ഞാൻ അപ്പനായിരുന്നു;

¹⁷ നീതികെട്ടവന്റെ അണപ്പല്ലു ഞാൻ തകർത്തു;

¹⁸ എന്റെ കൂട്ടിൽവെച്ചു ഞാൻ മരിക്കും;

¹⁹ എന്റെ വേർ വെള്ളത്തോളം പടർന്നുചെല്ലുന്നു;

²⁰ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു;

²¹ മനുഷ്യർ കാത്തിരുന്നു എന്റെ വാക്കു കേൾക്കും;

²² ഞാൻ സംസാരിച്ചശേഷം അവർ മിണ്ടുകയില്ല;

²³ മഴെക്കു എന്നപോലെ അവർ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കും;

²⁴ അവർ നിരാശപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോൾ

²⁵ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു തലവനായിട്ടു ഇരിക്കും;