¹ ദൈവം യിസ്രായേലിന്നു, നിർമ്മലഹൃദയമുള്ളവർക്കു തന്നേ,

² എന്നാൽ എന്റെ കാലുകൾ ഏകദേശം ഇടറി;

³ ദുഷ്ടന്മാരുടെ സൌഖ്യം കണ്ടിട്ടു

⁴ അവർക്കു വേദന ഒട്ടുമില്ലല്ലോ;

⁵ അവർ മർത്യരെപ്പോലെ കഷ്ടത്തിൽ ആകുന്നില്ല;

⁶ ആകയാൽ ഡംഭം അവർക്കു മാലയായിരിക്കുന്നു;

⁷ അവരുടെ കണ്ണുകൾ പുഷ്ടികൊണ്ടു ഉന്തിനില്ക്കുന്നു;

⁸ അവർ പരിഹസിച്ചു ദുഷ്ടതയോടെ ഭീഷണി പറയുന്നു;

⁹ അവർ വായ് ആകാശത്തോളം ഉയർത്തുന്നു;

¹⁰ അതുകൊണ്ടു അവൻതന്റെ ജനത്തെ ഇതിലേക്കു തിരിക്കുന്നു;

¹¹ ദൈവം എങ്ങനെ അറിയുന്നു?

¹² ഇങ്ങനെ ആകുന്നു ദുഷ്ടന്മാർ;

¹³ എന്നാൽ ഞാൻ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീകരിച്ചതും

¹⁴ ഞാൻ ഇടവിടാതെ ബാധിതനായിരുന്നു;

¹⁵ ഞാൻ ഇങ്ങനെ സംസാരിപ്പാൻ വിചാരിച്ചെങ്കിൽ

¹⁶ ഞാൻ ഇതു ഗ്രഹിപ്പാൻ നിരൂപിച്ചപ്പോൾ എനിക്കു പ്രയാസമായി തോന്നി;

¹⁷ ഒടുവിൽ ഞാൻ ദൈവത്തിന്റെ വിശുദ്ധ മന്ദിരത്തിൽ ചെന്നു

¹⁸ നിശ്ചയമായി നീ അവരെ വഴുവഴുപ്പിൽ നിർത്തുന്നു;

¹⁹ എത്ര ക്ഷണത്തിൽ അവർ ശൂന്യമായ്പോയി!

²⁰ ഉണരുമ്പോൾ ഒരു സ്വപ്നത്തെപ്പോലെ കർത്താവേ, നീ ഉണരുമ്പോൾ അവരുടെ രൂപത്തെ തുച്ഛീകരിക്കും.

²¹ ഇങ്ങനെ എന്റെ ഹൃദയം വ്യസനിക്കയും എന്റെ അന്തരംഗത്തിൽ കുത്തുകൊള്ളുകയും ചെയ്തപ്പോൾ

²² ഞാൻ പൊട്ടനും ഒന്നും അറിയാത്തവനും ആയിരുന്നു;

²³ എന്നിട്ടും ഞാൻ എപ്പോഴും നിന്റെ അടുക്കൽ ഇരിക്കുന്നു;

²⁴ നിന്റെ ആലോചനയാൽ നീ എന്നെ നടത്തും;

²⁵ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ എനിക്കു ആരുള്ളു?

²⁶ എന്റെ മാംസവും ഹൃദയവും ക്ഷയിച്ചുപോകുന്നു;

²⁷ ഇതാ, നിന്നോടു അകന്നിരിക്കുന്നവർ നശിച്ചുപോകും;

²⁸ എന്നാൽ ദൈവത്തോടു അടുത്തിരിക്കുന്നതു എനിക്കു നല്ലതു;